Total de visualitzacions de pàgina:

divendres, 6 de febrer del 2009

EL JOC DE LES PREGUNTES - CAPÍTOL 3


Sus ojos parecen mirar a través mío. No puedo hablarle sin… me siento indefenso en estos momentos y sé que no hay remedio… sé que no hay remedio para mi… Yo he sido un hombre sólo porque he querido, y es cierto, he sido un hombre feliz… acabo de descubrir a otro hombre, no es especial, no es extraordinario, solo es un hombre que suda como yo, que respira como yo, y que dice palabras inútiles, aunque no tantas como yo… ¿Por qué las cosas llegan siempre demasiado tarde?... se acercó a mi y algunas partes de él me tocaron, me tocan a menudo hasta que solo queda un espacio entre nosotros, un espacio que cuando él no está se convierte en un abismo.